Bezpieczne wakacje

Letni odpoczynek to nie tylko beztrosko spędzone wakacje, ale także czas wielu niebezpieczeństw grożących dzieciom. Część dzieci wyjeżdża na wakacje zorganizowane lub z rodzicami (opiekunami ). Większość jednak pozostaje w miejscu zamieszkania i samodzielnie zagospodarowuje sobie wolny czas. Pozostawione same sobie maluchy, mogą wpaść na różne dziwne i niebezpieczne pomysły. Czy uda się uniknąć tych niebezpieczeństw, zależy to przede wszystkim od naszej rozwagi i wyobraźni dzieci.

Zatem, przekażmy naszym pociechom kilka ważnych rad:

I. Ulubioną rozrywką jest pływanie. Nie lekceważmy wody !

Zanim wejdziesz do wody:

• zapewnij sobie asekurację drugiej osoby lub co najmniej obserwatora, który będzie śledził twoje poczynania w wodzie (dzieci do lat 7 pod opieką rodziców lub opiekunów),
• kąp się, gdy temperatura wody wynosi minimum 18 ⁰C .Wolno zanurz w wodzie rozgrzane słońcem ciało lub najpierw je ochlap w okolicach karku, klatki piersiowej, ud,
• wybierz dogodne i bezpieczne miejsce do pływania,
• nie próbuj skakać do wody o nieznanym dnie,
• nie wchodź do wody w miejscach zakazanych , tzn. tam gdzie występują wiry, miejsca bagniste, wodorosty, zimne prądy, nieznane dno oraz inne mogące stać się przyczyną skaleczeń czy śmierci,
• przestrzegaj zasad i regulaminów kąpielisk, w tym sygnałów i alarmów ogłaszanych przez ratowników,
• pamiętaj o długich przerwach między kąpielami w danym dniu oraz o odpowiednio długiej przerwie po posiłku,
• oceń swoje możliwości i wybierz głębokość i odległość wody od brzegu, która odpowiada twoim realnym możliwościom pływackim.

W czasie pobytu w wodzie:

• w przypadku zmęczenia podczas pływania, ułóż się na powierzchni wody na plecach i spokojnie oddychaj,
• w przypadku zachłyśnięcia się, utrzymuj twarz nad powierzchnią wody w pochyleniu ciała do przodu. W takiej pozycji powinno się przetrzymać pierwszy odruchowy kaszel,
• w trakcie skurczu mięśni, przyjmij wygodną pozycję i zachowując spokój wyrównaj oddech i rozciągnij mięsień objęty skurczem,
• podczas oziębienia organizmu w wodzie przyjmij pozycję skuloną i oczekuj pomocy,
• jeżeli wpłyniesz na wodorosty płyń spokojnie, najbardziej poziomo np. kraulem. Płynięcie żabką jest nie wskazane z uwagi na możliwość wplątania się w zwoje roślin,
• gdy siła nurtu rzeki porwie cię, płyń z biegiem rzeki z rękoma przed sobą, żeby chronić ciało przed różnymi przeszkodami mogącymi spowodować urazy. Płyń bliżej wypukłego brzegu, gdzie woda jest płytsza,
• w przypadku, gdy znajdziesz się w strefie działania wiru, należy: płynąć na piersiach, bardzo płasko się położyć ( duża powierzchnia ciała), co stanowi bardzo dobre zabezpieczenie przed wessaniem przez wir, nogami i ramionami pracować bardzo mocno w stylu żabka lub kraul.

W przypadku wirów silnych należy wykonać głęboki wdech, zejść pionowo pod wodę, następnie odbić się od dna lub intensywnymi ruchami wydostać się w bok (skośnie) z miejsca działania wiru. Im głębiej zejdziemy tym przekrój wiru jest mniejszy, a tym samym siła działania słabsza. Przy umiejętnym postępowaniu można się z wirów uwolnić.

Przez cały czas nie należy wpadać w panikę i postępować spokojnie i rozważnie.

II. Czas wakacji to dla złodziei okres wzmożonych kradzieży i włamań.

Łatwowierność i naiwność dzieci są często dodatkowymi przyczynami kłopotów. Dlatego:

• wyrób w dziecku odruch nieufności wobec osób nieznajomych,
• bezwzględnie zakażmy przyjmowania od obcych prezentów czy słodyczy,
• uczmy, aby podczas naszej nieobecności w domu nie otwierały drzwi nie tylko obcym osobom dorosłym, ale na wszelki wypadek także znajomym i innym dzieciom,

III. Wysyłając dziecko na zorganizowany wypoczynek czy wycieczkę :

• wybierając konkretną ofertę, sprawdź rzetelność oferenta,
• uważnie czytajmy warunki umowy,
• dowiedzmy się, czy nasze dzieci będą miały zapewnioną wykwalifikowaną kadrę opiekunów,
• na karcie zgłoszenia napiszmy, na co dziecko jest uczulone lub na co choruje,
• upewnijmy się czy nasze dziecko na czas wyjazdu jest ubezpieczone od nieszczęśliwych wypadków,
• zwróćmy uwagę na stan techniczny autokaru i zapewnienie zmianowości kierowców w przypadku dalekich wyjazdów np. zagranicznych.

IV. Na wypadek, gdyby nasze dziecko znalazło się w sytuacji niebezpiecznej.

Znając swoje dzieci, powinniśmy przewidzieć, jak postąpią w danej sytuacji, jak się zachowają tzn.:

• czy zareagują lękowo i będą przerażone sytuacją,
• powiedzą dorosłym o niebezpieczeństwie szukając ich wsparcia,
• zareagują ucieczką i w ogóle nie wspomną o nieprzyjemnym zajściu.

Zdajemy sobie sprawę z faktu, że dziecko ma zmniejszoną odporność psychiczną i jest odruchowo chronione przed widokami niebezpiecznych zdarzeń.

Ale pamiętajmy, że często właśnie dzieci są jedynymi świadkami wypadków. Dlatego próbujmy pomału i sukcesywnie uczyć nasze pociechy umiejętności opanowania strachu oraz udzielania jak najwięcej informacji o sytuacji.

A nasze starsze dzieci – młodzież, i my dorośli. Czy potrafimy realnie ocenić niebezpieczne zdarzenie i udzielić pierwszej pomocy potrzebującym ? Oczywiście, że nie wszyscy. Wielu z nas nie potrafi wykonać sztucznego oddychania, prawidłowo postąpić z ranami czy złamaniami. Dlatego uczmy się tego. Ale pamiętajmy, że udzielający pierwszej pomocy z ograniczonymi umiejętnościami, również wykona swoje zadanie, jeżeli:

• zachowa spokój i narzuci go otoczeniu,
• chronić będzie poszkodowanego przed nadmierną ciekawością gapiów i dodatkowymi szkodliwymi czynnikami, jak: wiatr, zimno, nadmierne nasłonecznienie,
• zawiadomi o wypadku właściwe służby,
• nie męcząc zbytnio poszkodowanego, zbierze od niego wywiad ( imię i nazwisko, skąd pochodzi, co zaszło, co spowodowało uraz, jak i na co upadł, czy choruje na jakąś chorobę, itp.). Te i inne wiadomości są ważne dla lekarza przejmującego opiekę nad poszkodowanym,
• do czasu przyjazdu pogotowia pocieszać będzie poszkodowanego. Psychika poszkodowanego odgrywa bowiem istotną rolę w dalszym rozwoju zaburzeń pourazowych.

Opracowano na podstawie zaleceń WOPR, Policji, PSP.